Feestje rondom Händel in concerten van de omroep
Kenneth Montgomery leidde met veel gevoel voor sfeer Händels 'L'Allegro, il Penseroso en il Moderato' (1740). Een mix van oratorium en ode op twee gedichten van John Milton: 'L'Allegro' (het ijdele extraverte) en 'Il Penseroso' (het melancholieke introverte). Händels tekstdichter Jennens (die van 'Messiah') voegde daar geheel in de geest van de tijd als derde nog 'Il Moderato' (het nuchtere gematigde) aan toe. Een allegorisch geheel dus, waarin geen personages optreden, maar waarin de verschillende zangers de temperamenten vertolken; alles, ondanks de titel, in het Engels.
Er is weinig echte uitbundighdeid à la het Hallelujah-koor in dit werk, de delen eindigen zelfs alle drie in beschouwend mineur. En toch is er geen ander werk van Händel dat zo vriendelijk en filosofisch stemt als dit.
Die vederlichte toets werd door Montgomery haarfijn aangevoeld. Zoals bijna altijd bij Montgomery was er tot in detail nagedacht over hoe dit werk uit te voeren. Het orkest zat in een soort cirkel, waarbij de musici vooraan hun rug naar het publiek gekeerd hadden. Bij het koor geen blokken van stempgroepen, maar iedereen willekeurig door elkaar. De meesterlijke muziek kwam zodoende voorbeeldig tot klinken waarbij vooral sopranen Lucy Crowe en Amanda Forsythe en counter-tenor David DQ Lee voor magische momenten zorgden. Lee zong onaards in 'Hide me from days garish'eyes' en Crowe excelleerde samen met tenor Joshua Ellicot in het duet 'As steals the morn', het hoogtepunt van het werk.
Het Groot Omroepkoor, teruggebracht tot dertig zangers, revancheerde zich totaal voor de 'mislukte' uitvoering van Händels 'Israel in Egypt', vorig seizoen in de Matinee. Licht en stralend klonk het, helder en opzwepend en de 'dikke' klank van toen was gelukkig geheel verdwenen.
Peter van der Lint / Trouw, October 2008
